Gùgōng

Harry reist af naar het jaar 1570: China.

China wordt geregeerd door Keizer Longqing in de Ming-dynastie, in opvolging van zijn vader, Keizer Jiajing, die het land vele jaren heeft geleid. Keizer Jiajing was een zeer ijverig man, maar hij stond toch vooral bekend om zijn wreedheid. Hij was meer begaan met zijn eigen belangen dan die van zijn land. Tegenstanders van het regime leefden doorgaans niet lang. Zijn lange regeerperiode zorgde voor een relatief stabiele periode, maar zijn capriolen lieten het land achter in een armzalige staat, gebukt onder aanhoudende corruptie.

Keizer Longqing woonde, in tegenstelling tot zijn vader, in de Verboden Stad. Hoewel de oorspronkelijke naam van dit paleizencomplex “Zijin Cheng” was, staat de Verboden Stad nu in de volksmond bekend als “Gùgōng”, het keizerlijk paleis. Het was de residentie van vele Keizers onder de Ming-dynastie. Het gigantische complex bestaat uit 980 gebouwen, bestrijkt 72 hectare grond en werd gebouwd tussen 1406 en 1420.

Keizer Longqing begon zijn regeerperiode met een diepgaande hervorming van het bestuur. Getalenteerde ambtenaren, die verbannen werden door zijn vader, wierf hij terug aan, in de hoop aanzien en stabiliteit te herwinnen. Tijdens de Ming-dynastie wordt ook de Chinese Muur opnieuw opgebouwd, versterkt en verlengd. De Chinese Muur was een essentieel element in de verdediging van het rijk tegen de onophoudelijke aanvallen van de Mongolen.

Corruptie was diepgeworteld in het keizerrijk. Keizer Longqing probeerde de corruptie in te perken door het simpelweg te verbieden en er de doodstraf aan te koppelen. Deze maatregel leek aanvankelijk succesvol, maar uiteindelijk bleek het voor de Keizer niet zo eenvoudig om controle te houden over zijn “trouwe” onderdanen. Aan het keizerlijk hof hielden de hoogste ambtenaren zich ogenschijnlijk aan de nieuwe wet. Maar in plaats van eenvoudigweg omkoopgeld te accepteren, kwam er een geheel nieuw gebruik tot stand: het ruilen van geschenken.

Elke keer wanneer iemand een verzoek had voor een ambtenaar, werd daarbij een geschenk gepresenteerd. Vervolgens werd dan door de ambtenaar respectvol een geschenk teruggegeven. Wanneer bijvoorbeeld de verzoeker een waardevol beeldhouwwerk in jade aanbood en in ruil een goedkope papieren waaier kreeg, dan werd dit niet als een poging tot omkoperij bestempeld. Niettemin beseften beide partijen heel goed de betekenis van deze symbolische uitwisseling van geschenken.

Het spelmechanisme van “Gùgōng” is gebaseerd op dit bijzondere gebruik. De spelers kruipen in de rol van invloedrijke Chinese families en proberen invloed en macht te verwerven door het omkopen van ambtenaren, verantwoordelijk voor bepaalde opdrachten, door het aanreiken van gepaste geschenken, gedurende 4 opeenvolgende dagen (spelronden). Op die manier worden overwinningspunten verzameld en de speler met de meeste punten wint het spel.

Maar, let op: Je moet alleszins een audiëntie bij de Keizer zien te bemachtigen. Slaag je daar niet in, zullen al je inspanningen voor niets zijn geweest